Творчество Петровой Татьяны

Авай…

Кузерак илет вара, поро кумылан аваем? Мемнан коклаште улшо менге-влакым шотыш налде,

эре тыйын пеленетак улмо гай чучеш. Пуйто оҥ пеленет пызнышым, шокшын-шокшын ӧндальым,

уло кумылемым тыланет пуышым. Тыйым ӧндалын, эше шуко жап тыге шогем, пуйто чылажат

омыла шарналтеш…

…Шокшо кеҥеж ыле. Уремыште эртышемла иган комбо, шулдырым шаралтен, мыйым покта,

изиш-изиш, да чӱҥгалешат ала-мо! Ӧрт лекшашла, шочмо сурт капка деке шикшалтым.

- Авай! Авай! – вичкыж йӱкем дене варгыжам, кудывечым веле огыл, уремымат шергылтарем.

Ваштарешем вашкышыч. Мо лиймым, йодыштыч. Лӱдмем дене ик мутымат пелештен ом керт,

тый декет лӱдын-чытырен пызнышым, кызытсе семынак шокшын-шокшын ӧндальым. Тунам ошалге

вичкыж ӱпем товаҥден, вуемым ниялтышыч, шыматышыч… Мыланем моткоч ласкан, тыматлын чучо…

Кызытат тиде кумыл уэш ылыже, а чоныштем пуйто кажне вӱршерым куатлыракын тарватыше

ала-могай наста ылыже. Теве мый тыйын шокшо помышетым кодышым, пундашдыме канде кава гай

шинчашкет шыман ончальым. А кузе тудо келгемын, илышын йӧсӧ-кочыжым сеҥен, саманын вӱдыжгыжым поген?..

Самырыкет годым тиде йӱлышӧ шинча ачамын чонжым тарватен! Веселан ончен дыр тӱням ты шинча.

Куанлын… А таче жапын азапшым шижын онча. Мемнам, йоча-влакым, ончен-куштышыла тудо тыгайыш

савырнен. Шинча лукыштет, азап да ойгылан корным почшыла, куптыр-влак шуйналтыныт. Кажне куптыр –

чон падырашет-влак верч ойгырен, малыдыме йӱд. Теве вуйвичкыжат ошалгын койылалтыш. Авай, тыге ӱпет

ший тӱсым налешыс?! Ший тылзын тӱсшӧ, ший мардежын куатше дене тыйым ӱп ярымет волгалтеш.

Авай, мый тыйым эре самырыкым ужнем!

- Ит ӧр, чукаем, - адакат тыйже пелештет. – Тӱжвал тӱс жаплан веле, чон моторлык – курымлан.

Икшывемын изи куанже – мыланем кугу пиал…

«Ну, тугеже тый эре самырык лият, авай!» - уло тӱнялан кычкыралме шуэш.

Кызыт тый дечет тораште улам, авай… Туге гынат кажне татыште шке чоныштем тыйын чонетым

шижам. Тыге кажне кечын шке шонымашем деке ошкылам. Кумда тӱняште тый эре пеленем улат, авай…

    Татьяна Петрова